"Işığın Ardında" -Keyifli okumalar...

Birden yağmur başladı. Ne yapacağımı bilemez bir halde bir karşımda duran yaratığa, birde havada hiç bulut olmadığı halde ağustos ayında yağan yağmura bakıyordum...
Garip ama artık ona alışmış gibiyim. Beni ona çeken bir şey var. İletişim kurmak istiyorum ama bir yandanda elinde tuttuğu siyah küreyle beni olmadık bir şeye çevirmesinden korkuyorum.
Ne kadar çocukça. 27 yaşındayım... Bu tür şeyler sadece çocukların hayal güçlerinde olur.
Bu saçmalığa bir son vermek için, Elinde ki siyah küreyi sımsıkı tutan ve korku dolu gözlerle bana bakan yaratığa doğru koşmaya başladım.
Neler olacağını kendimde çok merak ediyorum. Korkumdan eser kalmamıştı artık. Sanki onu yakalayacakmışım gibi var gücümle yaratığa doru koşuyorum.
O yerinden hiç kıpırdamıyor. Ona doğru yaklaşmamı belliki oda istiyor.
Yağmurun altında karşımdaki yaratığa doğru koşuyorum... Ne yapıyorum ben?
Bir an durmayı düşünsemde ayaklarım sanki kendiliğinden "O" na doğru gitmek istiyordu.
Artık çok yaklaştım aramızdaki fark 2 metreye kadar azaldı. Derken karşımda sımsıkı iki el arasında duran siyah küre yer yer beyaz ışıklar saçarak kızın elinden kaymaya başladı. Bu durum karşısında vucudumdaki bütün kaslar ister istemez kasıldı ve öylece olduğum yerde kaldım. aramızda 1 metre vardı.
Küre gittikçe göz alıcı bir şekilde beyaz ışıklar saçmaya devam ediyordu.
Kendimi kürenin bu ışık şölenine o kadar kaptırmışım ki "O" nun, yüzünde şeytani bir gülümsemeyle bana doğru yaklaştığını çok geç fark ettim........

****************
Kaldığımız yerden devam...

Refleks olarak kendimi geriye çektim. Gözlerimi sımsıkı kapattım. Bana yapıcağı şeyin acı verici olmamasını ümit ediyordum.
Bir iki saniye hiç kıpırdamadan öylece durdum. Garip bir şekilde aşırı derecede üşümeye başladım. Ağusos ayındaki yağmurdan sonra birde bu soğuk havada ne oluyordu? Bunların hepsini korkudan hala kapalı gözlermi açmadan düşünüyorum.
Zaman geçtikçe Korkum yavaş yavaş yerini tedirginlik merak ve şüpheye bırakıtı.
Sanki gözlerimi açarsam her an karşımda "O" nu görücekmişim gibi...
Artık dayanamayıp gözlerimi yavaş yavaş araladım.
Tahmin ettiğim gibi, karşımda değildi, ama...
Siyah küre hala karşımda, etrafına kör edici ışılar saçarak dönmeye devam ediyordu. Uzun süre gözümü kapalı tutmam ve açtığımda da kör edici bir ışıkla karşı karşıya kalmamdan dolayı kısa bir süre hiç birşe göremedim.
Vücudum artık üşüme evresini geçip titremeye başlamıştı. Bir yandan gözlerimi ovuşturup bir yandan da kendimi yağmurdan ve soğuktan korumak için evime gitmeye karar verdim. Gözlerim hala net olarak görmediği için, ellerimin yardımıyla önümdeki herhangi bir şeye çarpmamaya çalıştım.
************
Birinci adım...
ikinci adım...
üçüncü a......
Üçüncü adımımı attığım yerde hiç bir şey yoktu. Öne doğru sendeledim. Düşmemek için son anda kendimi zar zor geriye attım. Neler oluyordu?
Büyük ihtimalle bir çukur...
Gözlerim yavaş yavaş eskisi gibi görmeye başladım. Yağmurun kayganlaştırdığı yer yüzünden Sendelediğim yerden oldukça zor kalktım.
************
Gözlerime inanamıyorum sendelediğim yer bir çukur değil...
Birden içimi tarif edilemez bir ölüm korkusu sardı,
çünkü karşımda duran bir çukur değil sonunu göremediğim bir uçurumdu.
Eğer kendimi geriye atmasaydım ölücektim Tanrım bu nasıl bir şey böyle. Ben nerdeyim ve uçurumun kenarında ne yapıyorum?
Asıl şoku Korkudan nefes nefese kalmış bir şekilde kafamı kaldırıp ileri baktığımda yaşaıdm...
Altımda ki uçurum gördüklerimin yanında hiç kalıyordu.
Karşımda gördüğüm şey tüm ihtişamıyla uçurumun eteklerine kurulmuş devasa bir şehir.....
************
Sıradaki bölüm;
Kahramanız gördüğü manzara karşısında ne yapıcak?
Siyah küre ve "O" neyin nesi?
Kahramanımızı bekliyen büyük tehlike; Soğuk...
ve
Uçurumun eteklerine kurulmuş bi şehir; "Cuzco"
-Sıradaki bölümü bekleyin- g2

*************
Kaldığımız yerden devam...

Uzun süre gördüğüm manzara karşısında tepki veremedim. Olduğum yerden kıpırdamadan bu şehri izliyordum. Şehir sanki bir ressamın yıllarını harcayıpta ortaya koyduğu bir sanat esri gibiydi.
Şimdi bu şehri değil ne yapıcağımı düşünmeliyim... Artık dayanmakta zorlandığım soğuk aklımı toparlamamı sağlıklı düşünmemi zorlaştırıyor ama bir karar vermeliyim.
Etrafıma bakıyorum. Kendimi soğuktan saklayabilcek bir yer arayışındayım.
Faydasız etraf alabildiğine karanlık ve çorak arazi. Önümdeki uçurumun eteklerine uzanmış şehire sığınmaktan başka çarem yok.
******************
Şehire inebileceğim bir yol ararken ellerimin uyuştuğunu hissediyorum...
Durum kötüye gidiyordu. Derken yakınlardan bir takım sesler duydum. "O"nun geldiğini sanmıştım ancak sesler yaklaştıkça bunların birbirleriyle konuşan iki insanın sesi olduğunu anladım. Sesler gittikçe yakından gelmeye başladı. Kendimi gizlemek için hemen bir kayanın arkasına geçtim. Umarım beni burda görmezler...
******************
Sesler artık ne konuştuklarını anlayabilceğim kadar yakınıma gelmişti ama hala konuşanları göremiyordum.
Evet iki erkek sesiydi bu, yüksek sesle birbirleriyle tartışıyorlardı.
Yaşlı olan erkek sesi; Söylemiştim sana burda hiç kimse yok. Gecenin bu saatinde kimin burda işi olurki.
Genç olan erkek sesi bu sözlere karşı; ama burda " Ratio" küresinin ışıklarını gördüğüme eminim. Bilirsin evrendeki hiç bir ışık onun kadar parlak değildir... diye karşıklık verdi.
******************
Genç adamın bahsettiği ışık büyük ihtimalle O yaratığın elinde gördüğüm siyah küreden çıkan ışık. Demek adı Ratio'ymuş...
Bu konuyla ilgili tartışmaları biraz daha devam ettikten sonra bir şey bulamadıkları için gitmeye karar verdiler.
******************
Sesler yavaş yavaş uzaklaştı. Bu konuşmaları zihnimin uydurduğunu biliyordum. Soğuk artık karşı koyamayıp teslim olduğum bir sorun. Bu yüzden sesler duyduğumu sanmam çok doğal. Zaten ortada konuşanlarda görülmüyor.
******************
Seslerin uzaklaştığından emin olduktan sonra saklandığım kayanın ardından çıkmak için ileri doru bir hamle yaptık fakat bu soğuk yüzünden tükenmiş bedenime çok ağır ağır geldi. Ayağa kalkarken dengemi kuramayıp çaresizce yere düştüm.
Allah kahretsin hiç bir yerimi hareket ettiremiyorum. Vücudum artık bana itaat etmeyen bir köle gibi.
******************
O da ne bir şey mi düştü?
demiştim sana orda biri var işte çabuk gidip bakalım.
Olamaz düşüşüşüm sesi onların dikkatini tekran bu tarafa çekti.
Kaçmak için kendimi ne kadar zorlasamda hareket edemiyordum.
sesler yine yaklaştı. Bu sefer önümde durdular ama ben hala onları göremiyordum.
******************
Bak işte küçük faremiz burdaymış...
Bu sözün ardından önümde iki silüet belirmeye başladı. Yavaş yavaş onları seçebileceğim bir hal almaya başladılar. Çaresizce kıpırdıyamadan onları izliyordum.
******************
Evet. Artık onları görebiliyorum...
Seslerinden de anladığım gibi bir yaşlı birde ganç erkek...
ama benim baktığım nokta bu iki erkek değil, onların elinde tuttukları ışık saçan iki siyah küre...
******************
Beni dehşete düşüren bu son tablo aşırı soğuktan bilincimi yitirmemle yavaş yavaş kararıyor.
Son gördüğüm şey ise ellerinde siyah küreleri tutan bu iki insanın üzerime doğru yürümeleri...
******************
---3.BÖLÜMÜN SONU---


***4.BÖLÜM***
Kahramanızı bulanlar kimler ve onu nasıl buldular?
Ratio'nun (siyah küre) sırrı ortaya çıkıyor!
ve
Uçurumun eteklerine kurulmuş bir şehir;"Cuzco"

Hikayenin başı diğer mesajlar olduğu için biraz kopuk olabilir :)
Keyifli okumalar... Yazım hataları için kusura bakmayın.

Çok güzel olmuş ellerine sağlık. Az daha kısa olsa okumakta üşenmezdim. Ama merakımdan dolayı bir çırpıda bitirdim. Başlık olarak hikayenin gidişatı ışıkla ilgili olursa. Sönmeyecek ışık veya Sonsuz Işık olabilir. Aklıma anca bu kadarı geldi :g5:

Beğendiğine sevindim. Başlık hakındaki fikrinde güzel küre ve ışıkla ilgili bir şeyler olması lazım "Işığın ardında" diye bişey düşündüm bnde. Başlık konusunda ilham verdiğin için saol :g2:

Mükemmel olmuş ellerine sağlık =)


Dewamı mı ne zaman gelir?

çook güzel olmuş paylaşım için teşekürler :)